<i></i>知吃<i></i><i></i>久，凌苏才痛快<i></i>停<i></i><i></i><i></i>，仰<i></i>头，<i></i><i></i>酒壶饮<i></i>几口。
“<i></i><i></i>正<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>问<i></i>军师<i></i>句，<i></i>初<i></i>攻打莲城，声东<i></i>击东，<i></i>明明被骗<i></i>西门，<i></i>何<i></i><i></i>破局。”
东方敬<i></i><i></i><i></i>，“<i></i>虽<i></i>精<i></i>计算，却漏<i></i><i></i>件<i></i><i></i>。”
“什<i></i><i></i><i></i>。”
“蜀<i></i><i></i>志。”
凌苏叹<i></i>气，“<i></i><i></i><i></i>间，<i></i><i></i>未见<i></i><i></i>此<i></i>士卒，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>主公<i></i><i></i>业，<i></i>般舍<i></i>忘死。”
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>世<i></i><i></i>利，百姓获益<i></i>更<i></i>。”
“民<i></i>？”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>思。”
凌苏笑<i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，徐布衣<i></i>真走<i></i><i></i><i></i>。即便万般困难，<i></i><i></i>今<i></i>西蜀，已经彻底<i></i><i></i><i></i>势。”
“<i></i>军师再告诉<i></i>，<i></i><i></i><i></i>万<i></i>奇军，<i></i>李度城<i></i>路<i></i>，<i></i>怎<i></i>死<i></i>？”
“驷关埋<i></i>火油，<i></i><i></i><i></i>混淆<i></i>计，引<i></i><i></i>入<i></i>驷关，<i></i><i></i>火烧死<i></i>。”
东方敬淡淡<i></i>笑。
“<i></i><i></i>问题<i></i>。”
凌苏闭目沉默，久久，才摇<i></i>摇头。
“<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>便讲正<i></i>。”
东方敬伸<i></i>伸<i></i>，<i></i><i></i><i></i>近侍，替<i></i>松<i></i><i></i>氅。
“按<i></i><i></i><i></i><i></i>思，四<i></i>粮草，<i></i><i></i>。”
“四<i></i><i></i><i></i>少，<i></i>军师<i></i><i></i><i></i><i></i>少？”
凌苏抬头。
“<i></i><i></i><i></i>管，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>数目，<i></i>便<i></i>问题。若差<i></i>太<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>满<i></i>。”
“<i></i>满<i></i>，<i></i><i></i><i></i>何呢？”