约莫<i></i>十余<i></i><i></i><i></i>间，南海盟<i></i><i></i><i></i>留<i></i><i></i><i></i>，商议<i></i>南北<i></i>争<i></i>战<i></i>。直至今<i></i>，待<i></i>切<i></i>条<i></i>紊<i></i><i></i>，赵棣才带<i></i><i></i>，向徐牧告别，准备返回南海。
“赵兄，<i></i>路珍重。”
“蜀王<i></i>西域<i></i><i></i>，<i></i>请万分<i></i><i></i>。<i></i>赵棣……<i></i><i></i><i></i>句话，尽<i></i><i></i><i></i>，站<i></i>西蜀<i></i>边。”
徐牧<i></i>头温暖，<i></i>赵棣拥抱<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>件<i></i><i></i>。”
离<i></i><i></i><i></i>，赵棣忽<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i>，“<i></i>交州<i></i>探<i></i>，查<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，粮王<i></i>势力，似乎<i></i>渗<i></i><i></i>南海<i></i>带，<i></i>近隐隐<i></i><i></i><i></i>安分。<i></i>寻思<i></i>，<i></i>或许<i></i><i></i>位隐麟<i></i><i></i>段。蜀王<i></i>边，<i></i>需<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>谢赵兄提醒。”
实际<i></i>，徐牧<i></i><i></i><i></i><i></i>疑惑。<i></i>今<i></i>凌苏，<i></i>被东方敬碾<i></i>泥尘<i></i><i></i>。按理<i></i><i></i>，短<i></i>间内，<i></i><i></i>敢<i></i>张旗鼓<i></i>。
“蜀王，告辞。”
“蜀王告辞！”
“傻虎，<i></i>走<i></i>！<i></i><i></i>入蜀，<i></i>再带<i></i><i></i>吃羊肉汤<i></i>。”
<i></i>旁<i></i>阮秋，<i></i>冲<i></i>司虎<i></i>喊。
“兄弟诶，听<i></i>南海<i></i>珍珠很<i></i>，<i></i>轮<i></i><i></i>，<i></i>带<i></i>箩筐<i></i><i></i>——”
司虎<i></i><i></i><i></i>完，阮秋已经迅速跑<i></i>。
徐牧抬<i></i>头，目送<i></i>南海盟<i></i><i></i>离<i></i>，<i></i>底<i></i>彻底松<i></i>口气。<i></i>仅<i></i>唇亡齿寒，更<i></i>福祸相依，赵棣<i></i>几<i></i>，被策反<i></i><i></i><i></i>性几乎<i></i><i></i>。
利益绑<i></i><i></i><i></i>，车轱辘才<i></i><i></i>往<i></i><i></i>。
“文龙，莫非<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
徐牧转身。<i></i>刚才<i></i><i></i>留<i></i><i></i><i></i>，孙猴<i></i><i></i>直<i></i>跑<i></i>跑<i></i>，脸色焦急。
“孙勋刚才<i></i>报，北渝<i></i>使臣，已经<i></i><i></i>峪关，准备<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“送礼<i></i>？”
。