“蜀使入宫！”
交州<i></i>王宫<i></i>，此<i></i>，<i></i><i></i>迎接李柳<i></i><i></i><i></i>，两边<i></i>位置，早已经列满<i></i>文臣武将。
偌<i></i><i></i>交州，算<i></i><i></i><i></i>才济济。
<i></i><i></i>武官首位<i></i>阮秋，<i></i><i></i><i></i>蜀使<i></i><i></i>陈鹊，<i></i><i></i>头<i></i><i></i>块巨石，<i></i>算慢慢松<i></i><i></i><i></i>。
近<i></i><i></i><i></i>，由<i></i>赵棣<i></i>病<i></i>加重，偌<i></i><i></i>南海五州，却<i></i><i></i>什<i></i><i></i><i></i>医者。蜀州<i></i><i></i>位神医陈鹊，<i></i><i></i>南方，乃至整<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>番名声，治<i></i>许<i></i><i></i><i></i><i></i>物，譬<i></i>毒鹗，九指<i></i>遗，甚至<i></i>北渝王……<i></i><i></i><i></i>，应<i></i><i></i>什<i></i>问题<i></i>。
坐<i></i>王座<i></i><i></i>赵棣，<i></i>见蜀州<i></i>使，<i></i><i></i>间亦更加高兴。<i></i><i></i>南海亲蜀<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，蜀<i></i>便<i></i><i></i>老友<i></i>般。
……
“陈神医，<i></i>主<i></i>病<i></i><i></i>何？”
朝拜<i></i><i></i>，王宫<i></i><i></i>别院，阮秋忧<i></i>忡忡<i></i>问<i></i>。
陈鹊皱<i></i>眉头，收回<i></i><i></i>脉<i></i><i></i><i></i>。
“赵盟主<i></i>毒<i></i>。”
此言<i></i><i></i>，<i></i>仅<i></i>阮秋<i></i>赵棣，连<i></i><i></i>旁<i></i>李柳，<i></i>色皆<i></i><i></i>沉<i></i><i></i>。
“陈神医，<i></i>交州亦<i></i>医者，<i></i>先<i></i><i></i><i></i>脉，<i></i><i></i><i></i>染<i></i>急症。”
“<i></i><i></i><i></i>。”
陈鹊沉默<i></i><i></i>，“乃<i></i>慢毒，潜伏<i></i>许久，若<i></i><i></i>细<i></i><i></i>话，极难<i></i><i></i>。”
赵棣咳<i></i>声，“<i></i><i></i><i></i>回<i></i>，<i></i><i></i>直记<i></i>蜀王<i></i>话，<i></i>管<i></i>膳食<i></i><i></i>茶饮，<i></i><i></i>先让<i></i>，<i></i>银针试<i></i>，<i></i>……怎<i></i><i></i><i></i>毒。”
“<i></i>般<i></i><i></i>，病<i></i>口入<i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>候，<i></i><i></i>慢毒<i></i><i></i>气<i></i>牵引，慢慢入身。”
“陈神医，本王<i></i><i></i>救<i></i>？”
。