。
火烛<i></i>，徐牧脸色沉默，<i></i><i></i>抬头，<i></i>向<i></i><i></i><i></i><i></i>狗福。
“狗福，<i></i><i></i><i></i>思<i></i>策反？”
“正<i></i>。”
<i></i>狗福认真<i></i>口，“<i></i>几<i></i>逗留<i></i>虎蛮部落<i></i>使臣，肯定<i></i><i></i>回<i></i>原<i></i>。<i></i>沼泽<i></i>般<i></i>蛮荒<i></i><i></i>，<i></i><i></i>吃惯<i></i>蜜饯山珍，<i></i>何<i></i>适应？<i></i>非<i></i><i></i>怂恿裴夫，拼死杀入蜀州，再重新获<i></i><i></i>原<i></i>富贵。”
“<i></i><i></i>儿，应<i></i>胜算很<i></i>。”
“另外，<i></i><i></i>山<i></i><i></i>，<i></i>建议主公，先莫<i></i><i></i><i></i>攻势。”
徐牧笑<i></i>笑，实则明白<i></i>狗福<i></i><i></i>思。乍<i></i><i></i><i></i>，西蜀<i></i>兵力优势，属<i></i><i></i><i></i>。<i></i>实际<i></i>，其余<i></i><i></i><i></i><i></i>利，西蜀<i></i><i></i>占。虎蛮<i></i>久居沼泽，<i></i><i></i>已经慢慢熟悉。
“围<i></i><i></i>攻。”
<i></i>狗福凝声<i></i>口。
“沼泽粮食稀缺，几<i></i><i></i>，<i></i>被<i></i>西蜀<i></i>军打碎<i></i>胆。<i></i>需<i></i>山<i></i>扎营，<i></i><i></i>段<i></i>间，虎蛮<i></i>必<i></i><i></i><i></i>惶惶。<i></i><i></i><i></i>候，才<i></i><i></i>军<i></i><i></i><i></i><i></i>机。”
“<i></i><i></i>狗福啊，韩叔叔<i></i>句托<i></i><i></i>话。”
旁边<i></i>韩九，忽<i></i>古怪<i></i><i></i>口，“<i></i><i></i><i></i>攻，<i></i>虎蛮<i></i>攻<i></i><i></i>，岂非<i></i>失<i></i>先机？”
“韩九，<i></i><i></i>懂兵法<i></i>……<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
徐牧<i></i><i></i><i></i>奈。真按韩九<i></i><i></i>，<i></i>山<i></i><i></i>虎蛮部落，属<i></i><i></i>弱击强，<i></i>投罗网<i></i>。
<i></i>狗福继续<i></i>口，“<i></i>记<i></i>，<i></i>初东方<i></i>军师伐虎蛮<i></i><i></i>候，<i></i><i></i>六路<i></i>军，虚实<i></i>计。主公亦<i></i><i></i>此，近三万<i></i><i></i>军，分<i></i>几路，<i></i><i></i>其<i></i>埋<i></i>两路重兵，<i></i><i></i>强兵突袭。”
“沼泽<i></i><i></i>骑马，连步<i></i><i></i>很艰难。<i></i>等主<i></i>强攻，反倒<i></i><i></i>先落<i></i>风。<i></i>围<i></i><i></i>攻，便避<i></i><i></i><i></i><i></i>轮<i></i>虎蛮借势。”
“狗福，<i></i>怎<i></i>……跟老军师<i></i><i></i><i></i>？<i></i><i></i>模<i></i>，<i></i>知<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>军师呢。”
司虎<i></i>旁，揉<i></i><i></i>几<i></i><i></i>眼睛，才跟<i></i>瓮声瓮气<i></i>口。