。
“河堤<i></i>边，<i></i>防<i></i>测，定<i></i><i></i>加固<i></i>。<i></i><i></i>估计，<i></i>次秋汛应<i></i><i></i><i></i>太<i></i>，<i></i>瞧<i></i><i></i>岸<i></i>南<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>副随<i></i><i></i>模<i></i>？”
羊倌淡淡<i></i>笑，“<i></i><i></i>吧，<i></i>试<i></i>再<i></i>员<i></i>万民夫。虽<i></i><i></i>花<i></i><i></i>间，<i></i><i></i>管<i></i>何，<i></i>终归<i></i><i></i><i></i>，让船坞<i></i>进度<i></i><i></i><i></i>变慢。”
“再<i></i>员<i></i>万民夫，恐怕<i></i>花费<i></i>少<i></i>间。”
“<i></i>妨，青凤<i></i>计已破。”
荀平<i></i>脸色认真，“<i></i>瞧<i></i>，陵州<i></i>边，加固河堤<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>慢<i></i>几分？若秋汛真<i></i>很<i></i><i></i>话，青凤<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>拙计<i></i>。”
蒋蒙呼<i></i>口气，终归<i></i>，选择<i></i>相信<i></i><i></i><i></i>军师。
两<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>陵州<i></i>黄<i></i>充，收<i></i><i></i>报<i></i><i></i>，整<i></i><i></i>露<i></i>欢快<i></i>笑容，甚至<i></i><i></i>身边<i></i>马毅抱<i></i>，忍<i></i>住亲<i></i>两口。
“马将军，计<i></i><i></i>，计<i></i><i></i>！”
此<i></i><i></i>马毅，<i></i>少<i></i><i></i><i></i><i></i>明白。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>青凤军师便<i></i>，<i></i>计<i></i><i></i>？
“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>骗<i></i>，便先让<i></i>方掉<i></i>轻<i></i>。<i></i>瞧<i></i>，<i></i>羊倌做<i></i>什<i></i>？<i></i>什<i></i><i></i><i></i>做，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>黄……<i></i>肯定<i></i><i></i><i></i>青凤犯<i></i>蠢，<i></i><i></i>被<i></i><i></i>眼识破！”
黄<i></i>充激<i></i><i></i>已。<i></i>很<i></i><i></i>候，<i></i>亦<i></i><i></i><i></i>少妙计。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>西蜀军师<i></i>身份，活跃<i></i>逐鹿<i></i><i></i><i></i>舞台。
立<i></i>功，<i></i>族才<i></i>变<i></i>西蜀将门，万世长存。
“马毅，<i></i>三<i></i><i></i>间先莫<i></i>乱<i></i>，<i></i>切<i></i>旧。三<i></i><i></i><i></i>，便通告<i></i>留<i></i><i></i><i></i>万民夫，立即加固河堤！<i></i>等<i></i>做<i></i>，便<i></i>拖住北渝加固河堤<i></i><i></i>间！”