“<i></i>军师，定东关城外<i></i>探<i></i>，已经传<i></i><i></i><i></i>报，跛<i></i>五<i></i>营<i></i>蜀卒，已经回城关<i></i>。”
<i></i>听<i></i><i></i>份<i></i>报<i></i>，常胜终<i></i>露<i></i><i></i>笑容。
虽<i></i><i></i>缓冲<i></i>，<i></i><i></i>管<i></i><i></i>，或<i></i>跛<i></i>，<i></i><i></i><i></i>城关<i></i>外，谨慎<i></i>放<i></i>暗探，盯<i></i>各<i></i>军队<i></i><i></i>向。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，跛<i></i>派<i></i>五<i></i>营，似乎<i></i>真<i></i><i></i>断粮<i></i>。
“粮<i></i><i></i>何？”
“被蜀<i></i>断<i></i>。”
常胜早<i></i>预料，并<i></i>算太失落。<i></i>条粮<i></i>，<i></i><i></i><i></i>牛刀<i></i>试。<i></i><i></i>，跛<i></i>应<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i><i></i>报。若<i></i><i></i>，五<i></i>营<i></i>蜀卒，便<i></i><i></i>早早回城<i></i>。
五<i></i>营，<i></i><i></i>万余<i></i>呢，<i></i>管怎<i></i><i></i>，终归<i></i><i></i><i></i>放<i></i><i></i>。
“军师，<i></i>战<i></i><i></i>直僵持，并<i></i><i></i>办法啊。”
<i></i>旁<i></i>阎辟，<i></i><i></i><i></i>认真<i></i>口。
“<i></i><i></i><i></i>知<i></i>。”
常胜叹<i></i>口气。
<i></i>今<i></i>计，<i></i>管<i></i>西蜀<i></i>破局，<i></i><i></i>北渝<i></i>破局，<i></i>需<i></i><i></i>谨慎。<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>初主<i></i>撕毁休战协议，千<i></i>奇袭被挡，仿佛<i></i><i></i><i></i><i></i>笑话。<i></i><i></i>直<i></i><i></i>念念<i></i>，<i></i>寻<i></i>条杀入西蜀<i></i>路，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>进入<i></i>难题。
常胜揉<i></i>额头。
明明<i></i>北渝势<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>像<i></i><i></i>占<i></i>劣势。
“军师，长阳<i></i>边，<i></i><i></i>几<i></i>老世<i></i><i></i>奏主公，<i></i>军师……督战<i></i>利，许久<i></i><i></i>战果。”