。
常胜沉默。<i></i><i></i>戏码，<i></i><i></i>早<i></i>预料<i></i>。先<i></i><i></i><i></i>转移老世<i></i><i></i><i></i>目光，才撕毁<i></i>休战协议，定<i></i>奔袭<i></i>计，<i></i>惜<i></i><i></i><i></i>功，<i></i>惹<i></i><i></i><i></i>老世<i></i>，<i></i><i></i>更加<i></i>喜。
其<i></i><i></i><i></i><i></i>少奏文，云云<i></i><i></i>族兄“<i></i><i></i>唯亲”，“常胜<i></i>岁太<i></i>，并<i></i><i></i>跛<i></i>相斗<i></i>本<i></i>”，“老仲德眼拙<i></i><i></i>回”。
“军师，<i></i><i></i>老东西懂什<i></i>，若<i></i>军师坐镇，<i></i>怕<i></i><i></i><i></i><i></i>宛关，<i></i><i></i><i></i>保<i></i>。”
“阎辟，<i></i><i></i>骂声<i></i><i></i>理解。”
常胜<i></i>色<i></i>变，“毕竟<i></i>北渝，<i></i>依靠<i></i><i></i><i></i>老世<i></i>，才<i></i>崛<i></i><i></i>。久战<i></i>果，确<i></i>很<i></i><i></i>问题。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>跛<i></i>——”
“<i></i><i></i><i></i>理，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>通<i></i>。”
常胜垂头沉思，“<i></i><i></i>知，<i></i>直困<i></i><i></i>宛关，并非明智。<i></i><i></i>顺竿打蛇，让<i></i><i></i>再闹<i></i>阵，便先卸<i></i>北渝军师<i></i>职。”
“<i></i><i></i>何使<i></i>！主公<i></i>边，肯定<i></i><i></i><i></i>答应。”
“主公<i></i><i></i><i></i><i></i>答应。<i></i>若<i></i><i></i>写信<i></i><i></i>，<i></i><i></i>答应<i></i>。”
常胜笑<i></i>笑，“<i></i>知<i></i>知，若<i></i><i></i>战胜跛<i></i>，胜机<i></i>什<i></i>？”
“北渝<i></i>军<i></i>士气？或者<i></i>西蜀内乱。”
常胜摇头，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>战胜跛<i></i>，<i></i><i></i>先避<i></i><i></i><i></i>目光。<i></i>坐镇<i></i><i></i>宛关，<i></i><i></i><i></i>直盯<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>任何机<i></i>。<i></i>借<i></i><i></i>次<i></i>弹劾，<i></i>索性离<i></i><i></i>线，<i></i>暗<i></i>布局，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>奇效。”
常胜呼<i></i>口气，“<i></i><i></i>件<i></i><i></i>，务必<i></i>做<i></i>滴水<i></i>漏，才<i></i>骗<i></i>跛<i></i>。粮<i></i>被截<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>场<i></i>机<i></i>。<i></i>常胜被弹劾<i></i><i></i>报传<i></i>西蜀，若<i></i>猜，跛<i></i>亦<i></i><i></i>办法，将<i></i>逼走<i></i>。<i></i>刚<i></i>，正<i></i><i></i>常胜<i></i>愿。”