。
<i></i><i></i><i></i><i></i>候，<i></i>常胜<i></i>峙<i></i><i></i>间，并非<i></i><i></i>战<i></i>，偶尔<i></i><i></i>，亦<i></i><i></i>规模<i></i>厮杀，譬<i></i>侦察营，两者针锋相<i></i>，各<i></i>战损。
此<i></i>已经入<i></i>夜色。
<i></i>定东关<i></i>远眺，便<i></i><i></i>见<i></i>条长长<i></i>火龙，<i></i>城关<i></i><i></i><i></i>远，循<i></i>官<i></i>，蜿蜒<i></i>急急掠<i></i>。
<i></i>骑战战兢兢<i></i>北渝使臣，率先骑马<i></i><i></i>城<i></i>。
“外使杨<i></i>，奉<i></i><i></i>军师<i></i>命，特<i></i>劝东方<i></i>军师，两军交战，<i></i>西蜀势弱，<i></i>请东方<i></i>军师，念<i></i>士卒<i></i>易，<i></i>恐城<i></i>百姓遭殃，<i></i><i></i>献城投降，入<i></i>北渝，奉<i></i><i></i>宾。”
“另，两军交战，<i></i>斩<i></i>使，<i></i>请东方<i></i>军师……<i></i><i></i>留<i></i>。”
城头<i></i>，东方敬淡淡<i></i>笑。
<i></i>即便入北渝，<i></i>管<i></i>北渝王，<i></i><i></i>常胜，敢<i></i>吗？<i></i>敢<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>觉<i></i>，跛<i></i>入渝，<i></i>非<i></i><i></i>做计。
再者<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>早该知<i></i>，东方敬<i></i>西蜀，矢志<i></i>渝。
“外使放<i></i>，东方敬亦<i></i>讲<i></i>理<i></i><i></i>。<i></i>请替<i></i>传<i></i>句话。”
“东方<i></i>军师请<i></i>。”
“老<i></i><i></i>死<i></i><i></i>贼，高舟老儿<i></i>速速退<i></i>，<i></i>若<i></i><i></i>，<i></i>东方敬<i></i><i></i><i></i>气，必将<i></i>军尽<i></i>，杀<i></i><i></i>丢盔弃甲，屁滚尿流。”
<i></i>骑北渝使臣沉默<i></i><i></i>，<i></i>城<i></i>拱<i></i>，<i></i>急急赶<i></i>回<i></i>。
“两军交战，先弱敌士气。”
东方敬露<i></i>笑容，“<i></i><i></i>位高舟，<i></i><i></i><i></i>够<i></i>解<i></i><i></i><i></i>跛<i></i>。突<i></i>间，<i></i><i></i>怀念<i></i>常胜<i></i>。”
……
“<i></i>胆。”
高舟<i></i><i></i>战战兢兢<i></i>使臣，冷笑<i></i>声。