“潜进<i></i><i></i><i></i>，很快便被蜀<i></i><i></i><i></i>，杀死<i></i>蛇<i></i><i></i>。”
蛇<i></i>外<i></i>营寨，阎辟声音愤怒<i></i><i></i>口。
反<i></i><i></i>静坐<i></i>常胜，依<i></i>神色冷静。
“阎辟，已经几<i></i><i></i>。”
“快七八<i></i><i></i>。按<i></i>军师<i></i>估计，蜀<i></i>差<i></i><i></i><i></i>绝粮<i></i>。”
“<i></i>倒<i></i><i></i>。徐蜀王<i></i><i></i>聪明<i></i><i></i>，<i></i><i></i>被困<i></i>蛇<i></i>，<i></i><i></i>收拢<i></i><i></i><i></i>粮草，<i></i><i></i>调配。<i></i>先<i></i>漏<i></i><i></i><i></i>东西……<i></i><i></i>伤马死马，<i></i>应<i></i>先喂毒<i></i>。”
常胜<i></i>语气<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>惜。
“军师勿<i></i><i></i>责，<i></i>今<i></i>徐蜀王，准备<i></i>困死<i></i>。”
常胜沉默点头。
“<i></i><i></i>阎辟，陈水关<i></i>边呢？”
“<i></i>青凤，<i></i><i></i>见<i></i><i></i>。蒋蒙<i></i>边，<i></i>已经按<i></i>军师<i></i>吩咐，将攻城<i></i>战势，缓<i></i>很<i></i>。”
“<i></i>终归<i></i><i></i><i></i>聪明<i></i>。”
“军师，<i></i><i></i>定州跛<i></i><i></i>边，或者其<i></i><i></i>方向，<i></i><i></i><i></i>派援军<i></i><i></i>？”
常胜<i></i><i></i><i></i>摇头，“应<i></i><i></i><i></i>，长路迢迢，<i></i>将入冬，贸<i></i>驰援<i></i><i></i><i></i><i></i>场空，<i></i><i></i>偿失。再者，徐蜀王真死<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>少主，跛<i></i>考虑<i></i>东西，<i></i>很复杂。”
听<i></i>跛<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，阎辟露<i></i><i></i>欢喜<i></i>笑容。
“军师，<i></i><i></i><i></i><i></i>，除非<i></i><i></i>蜀<i></i>像鸟儿<i></i><i></i>，<i></i>长<i></i>翅膀飞<i></i><i></i>，若<i></i><i></i>，已经<i></i><i></i>场死局。”
常胜<i></i><i></i>欢喜，点点头，重新<i></i>思考<i></i><i></i>。<i></i><i></i>将<i></i>场西蜀<i></i>祸<i></i>，衍<i></i><i></i>更<i></i><i></i>战果。
。