<i></i><i></i>惜，哪怕<i></i><i></i><i></i><i></i>况<i></i><i></i>，蛇<i></i><i></i><i></i>徐蜀王，依<i></i><i></i>给<i></i>任何机<i></i>，探查<i></i><i></i><i></i><i></i>报。
……
“陈盛将军，<i></i>莫<i></i><i></i>胡编<i></i><i></i><i></i>，<i></i>听<i></i><i></i><i></i>味。”
站<i></i>搭建<i></i>木台<i></i>，仿佛被踩<i></i>尾巴，陈盛气<i></i>骂娘，<i></i><i></i>容易编<i></i><i></i><i></i>“二娘争春”，居<i></i>让<i></i>给耻笑<i></i>。
“盛哥儿，再唱<i></i>轮媚三娘。”
徐牧笑<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>法并<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，即便粮草<i></i>足，即便气温<i></i>始寒冷，<i></i>困<i></i><i></i><i></i><i></i>蜀卒<i></i>，由<i></i><i></i><i></i>调<i></i>，<i></i>仅<i></i>黄曲儿，<i></i><i></i>各<i></i>比斗<i></i>游戏，赢<i></i><i></i><i></i><i></i>块熏马肉。
<i></i><i></i>间，<i></i>处<i></i><i></i>喝彩<i></i>欢呼声。
<i></i>徐牧明白，<i></i><i></i><i></i><i></i>并非<i></i>长久<i></i>计。等<i></i>弹尽粮绝<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>骚乱。
“主公，今<i></i><i></i><i></i>北渝<i></i><i></i>斥候，潜入蛇<i></i>探查，<i></i><i></i>深入<i></i>久，便被<i></i>等杀<i></i>。”
<i></i>裨将<i></i><i></i>走<i></i>，禀报<i></i><i></i>况。
徐牧点<i></i>点头。此<i></i><i></i>常胜，应该<i></i>留<i></i>蛇<i></i><i></i>外，等<i></i>给<i></i>绝杀<i></i>击。探查<i></i>报，<i></i>非<i></i><i></i><i></i>摸清<i></i><i></i><i></i><i></i>支<i></i>马<i></i><i></i>况。
蓦<i></i>间，徐牧<i></i><i></i>底，忽<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>主<i></i>。<i></i>沉思久久，<i></i>皱<i></i><i></i>眉头。哪怕<i></i>扮<i></i>饥兵，<i></i>常胜<i></i>性<i></i>，<i></i><i></i>等<i></i>彻底入冬，才<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i>入<i></i>冬，缺衣缺粮<i></i><i></i>况<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>何坚守。
“主公，东方军师智绝<i></i><i></i>，若<i></i>知<i></i><i></i>等被困此<i></i>，肯定<i></i><i></i>办法<i></i>。”
裨将安慰<i></i>句。
“<i></i><i></i>。”
徐牧笑<i></i>笑。<i></i>需<i></i><i></i><i></i>机<i></i>，若<i></i><i></i><i></i><i></i>机<i></i>，<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>功反剿<i></i>拨。